Spis treści:
Spis treści:
Okonomiyaki, często nazywane japońską pizzą lub naleśnikiem, to danie o bogatej historii sięgającej początków XX wieku. Jego korzenie są jednak znacznie starsze i wiążą się z buddyjskimi tradycjami kulinarnymi.
Od funoyaki do współczesnego okonomiyaki
Pierwowzorem dzisiejszego okonomiyaki było funoyaki – proste ciasto z mąki i wody, smażone z dodatkiem zielonych warzyw. Danie to podawano podczas ceremonii herbacianej w okresie Edo (1603-1868). Po II wojnie światowej, w obliczu niedoborów ryżu, okonomiyaki zyskało na popularności jako sycące i ekonomiczne danie.
Nazwa „okonomiyaki” doskonale oddaje charakter potrawy – składa się z trzech japońskich słów: „okonomi” (jak lubisz), „yaki” (smażone) oraz „mono” (rzecz). W praktyce oznacza to „smaż jak lubisz” – filozofię, która zachęca do eksperymentowania z dostępnymi składnikami.
Regionalne style okonomiyaki
W Japonii wykształciły się dwa dominujące style przygotowania okonomiyaki:
Styl kansai (osaka) – najpopularniejszy wariant, gdzie wszystkie składniki miesza się z ciastem przed smażeniem, tworząc puszysty placek przypominający omlet. Charakterystyczne dla tego stylu jest:
- Ciasto z mąki pszennej, dashi, jajek i startego nagaimo (rodzaj japońskiego jamu)
- Dodatek kapusty pekińskiej jako głównego warzywa
- Jednolita struktura placka
Styl hiroszimski – bardziej złożony, warstwowy, gdzie składniki układa się na cienkiej warstwie ciasta, a następnie dodaje się yakisoba (smażony makaron). Wyróżnia go:
- Cieńsza warstwa ciasta podstawowego
- Wyraźne warstwy składników
- Obowiązkowa obecność smażonego makaronu
- Technika przewracania całej konstrukcji podczas smażenia
W kulturze japońskiej okonomiyaki to więcej niż posiłek – to doświadczenie społeczne. Restauracje specjalizujące się w tym daniu (okonomiyaki-ya) wyposażone są w stoły z wbudowanymi płytami grzewczymi (teppan), przy których goście sami przygotowują swoje placki, co sprzyja integracji i wspólnemu biesiadowaniu.
Przepis na domowe okonomiyaki
Okonomiyaki to japońskie placki, których nazwa dosłownie oznacza „smażone jak lubisz”. Ta wszechstronna potrawa z Osaki i Hiroszimy pozwala na kreatywność w doborze składników, zachowując charakterystyczną bazę z kapusty.
Składniki i przygotowanie ciasta
Podstawowe składniki na 4 porcje:
- 200 g kapusty pekińskiej, drobno poszatkowanej
- 150 g mąki pszennej
- 100 ml dashi (bulionu japońskiego) lub wody
- 3 jajka
- 2 łyżki oleju do smażenia
- Szczypta soli
Proces przygotowania:
- Kapustę pekińską posiekaj na cienkie paski i lekko osusz ręcznikiem papierowym
- W misce wymieszaj mąkę, dashi, jajka i sól na gładkie ciasto
- Delikatnie wmieszaj poszatkowaną kapustę, uważając by nie ubić ciasta
Sekret idealnego ciasta tkwi w jego konsystencji – powinno być gęste, ale na tyle płynne, by łatwo rozprowadzało się na patelni, jednocześnie utrzymując dodatki.
Smażenie i serwowanie
Technika smażenia:
- Rozgrzej patelnię z grubym dnem na średnim ogniu
- Wlej porcję ciasta formując okrągły placek o grubości około 2 cm
- Smaż przez 4-5 minut do złocistego koloru
- Przewróć za pomocą dwóch łopatek (tradycyjnie używa się dwóch szpatułek)
- Smaż z drugiej strony kolejne 4 minuty
Popularne dodatki:
- Boczek (cienkie plastry układane na wierzchu podczas smażenia)
- Owoce morza (krewetki, kalmary, małże)
- Szczypiorek, kiełki fasoli mung
- Ser (nieautentyczny, ale popularny dodatek)
Dla uzyskania autentycznego smaku, okonomiyaki powinno być podane z tradycyjnymi sosami: gęstym, słodko-słonym sosem okonomiyaki, majonezem japońskim, posypane płatkami katsuobushi (suszonego tuńczyka bonito) i zielonym proszkiem z wodorostów aonori.
Placki najlepiej spożywać bezpośrednio po przygotowaniu, gdy są jeszcze gorące. W Japonii często podaje się je na gorącej płycie teppanyaki, by zachowały temperaturę. Tradycyjnie jada się je metalową szpatułką, odcinając kawałki bezpośrednio z placka.